Özgür’ün Mavi’si en son 15 Mayıs 2017 de, Ayvalık (Yağmur, Dolu ve Patriciya Koyu) seyahatimizde yoldaydı. Sonrasında 29 Nisan 2018’de bakım gördü (Mavi) ve o günden bu yana neredeyse yatıyor, birkaç kez Beykoz’a kadar kullanıldıysa, işte o kadar…
Sevgili kardeşim Orhan Ortaç ile bu güne kadar “birlikte yaptığımız” en uzun motosiklet yolculuğun hikayesi.
Bugün Asude Kayaş Örs’ün ev atölyesindeyim. Kendisini uzun yıllardır tanırım. Ortak dostlarımız oldu hep, geçmişte kimi tabiat aktivitelerinde, kimi arkadaş toplantılarında karşılaştık. Arkadaşlıktan ziyade “aşinalık” gibiydi. Daha ziyade eşi Erem Örs ile yakınlığım vardı. Lakin İstanbul’un itiş-kakış yaşamından dolayı son yıllarda hiç görüşemez olmuştuk…
Bir süredir yenileneceği bilgisi ile beklenen Honda’nın CB125F motosikleti nihayet yollara çıktı…
Yıllardır niyet edip de bir türlü gerçekleştiremediğim Sarıkız tepesine tırmanış bu güne kısmet oldu, işte hikayesi…
“Bir ara gidip, evi kontrol etmeyi planlıyorum. Çerçeveler değişti, gidip görmem lazım. Hava biraz ısınsın önce ama.” Şubat’ın son günleriydi. Günlük konuşmamız arasında Ertuğrul söylemişti. Sonra başka konular konuştuk; gelecekten, hayattan, havadan, sudan… Ama benim aklım takılmıştı bir kere; “evi kontrol etmem lazım”.
9 Eylül 2020 tarihinde sevgili Özgür ile yaptığımız kısa bir test sürüşü sonrasında ben ve kardeşim birer adet Hero XPulse200 satın aldık. Peki neden?
Bir süredir hafif Enduro veya Rally-Enduro bir motosiklet arayışı içindeyim. Ne Ténéré 660 kadar büyük, ne de gündelik yakın mesafelerde kullandığım YBR 125 kadar küçük, ikisinin arasında ölçülere sahip bir araç. Mesela 250-400cc bandında. Peki niçin?
Denize Doğru 23 Mayıs 2019 / Perşembe Peki ama gece kim gelip göz kapaklarıma “eser miktarda” yapıştırıcı sürmüştü? Bildiğim kadarıyla ben yapmamıştım. O halde nasıl olmuştu? Yoksa hemen yan yataktaki Ertuğrul mu bu işi yapmıştı? Sanmam.
İlk kez bir doğa yürüyüşü yapmaya karar vermişsindir. Videolar seyredersin, kitaplar alır okursun, tecrübeli insanlardan birşeyler öğrenmeye çalışırsın, bütçen yettiğince sana uygun olan ekipmanları alır hazırlarsın…
DRUM INCHIS CIRCULATIEI PUBLICE 22 Mayıs 2019 / Çarşamba Montumu giyiyorum. Kaskımla başımı buluşturup, eldivenlerimi de taktığım gibi motorun üzerindeyim. Ellerim titriyor, marş motoruna ilk hareketi vermesi için devreyi tamamlatacağım anahtarı kontak yuvasında çevirirken. İçimde, uzun süredir beklediği oyuncağı, babasının bu akşam getireceğini bilen çocuğun hisleri. Bir türlü […]
Yağmayın Yollarıma 21 Mayıs 2019 / Salı Buram buram yanmış odun kokusu. Ama nasıl taze. İsle karışık. Varlığını unuttuğum eski bir dost gibi. Kalacağımız kampingi ararken, çocukluğuma dönüyorum bir an. Gözlerim tek tük yaşam olan bu dağ başında bir tabela bulmaya çalışırken, aklım çocukluğuma doğru bir yolculuğa çıkarmış […]
Dağlara Doğru 21 Mayıs 2019, Salı Çok da uzaktan gelmeyen, ahenkle tekrar eden, metalik ve mekanik bir ses ile uyandım. Ancak beynimin “aç” komutu vermesine rağmen, dünün getirdiği yorgunluktan vücut itaat sistemim tümüyle çökmüş, tüm organlar ve geri kalan uzuvlar bağımsızlıklarını ilan etmişler adeta. Herkes kendi bildiğince davranıyor. […]
Akşam saat dokuz civarıydı, telefonu açıp birazdan “evet” diye cevaplayacak Ertuğrul’un numarasını tuşladığımda. “Üsküdar’da buluşsak ya, Kavak motoruna bineriz. Hem biraz deniz havası alır, hem de laflarız, ne dersin?”
(Son güncellenme tarihi 21 Aralık 2019) Sevgili dostum Sado’nun uzun yıllardır kullanmaya fırsatı olmadığı Siyah YBR125‘in yeniden yola çıkışının hikayesidir bu. Restorasyon değil, yenileme, bakım, onarım ve biraz da anılar var içinde.
Bugün günlerden Kuzu Yaylası. Hava 11-15 derece civarında. Kontağı çevirip yükseklerde nefes almanın tam zamanı. Kiraz’ın örtüsünü kaldırdım, motoru ısıtıp yola koyuldum…
Bu yazı serisinin ilk iki bölümünde toplam 9 motosikletim ve onlarla yaşadıklarımı anlatmıştım. Nihayet üçüncü ve “şimdilik” son kısıma geldik. Elbette belli olmaz, hevesler, meraklar bitmiyor, belki ileride bir kaç sayfa daha ekleyecek kadar motosiklet değiştirme şansım, ihtiyacım veya imkanım olabilir. Olmayabilir de ve bu kötü birşey değil. […]
Yaşamda kabullenemediğim şeylerden biri, karşımdaki insanın çok heves ettiği ya da daha başarılı olmak için öğrenmesi gereken bir şeyi, hiç denemeden “ben yapamam ki” diyerek içindeki ukteler listesine almasıdır.
Merhaba canlarım, Çevremden gelen yoğun istek üzerine bugün size biraz kendimden ve Örgen’ize İşler ile yollarımızın kesişmesinden sonra yaşadıklarımdan bahsedeceğim.
Ertuğrul Ortaç
levnee
Mobyletteboy
Örgenize İşler
Özgür DALDABAN